Dag 9 t/m 28 - 23-10-2010 t/m 10-11-2010

Bloggen is veel werk. Allereerst moet je tijd vrijmaken en er moet wifi beschikbaar zijn. Dan als die elementen in orde zijn, begint de ellende pas. Foto’s kiezen, converteren, uploaden (duurt HEEEEL lang) en verhaaltjes schrijven. Combineer dit alles met een vriendin die Facebookverslaafd is en het resultaat is flinke hiaten in mijn posts.

Allereerst zal ik de losse eindjes aan elkaar knopen door in vogelvlucht door onze eilandentocht te gaan. (het strandgedeelte van onze reis)

Penang Island (dag 9 - 23-10-2010)

Storm

De 23e zijn we naar Penang island gegaan met de boot. Amanda wordt vrij snel zeeziek dus de storm op de achtergrond van deze foto stemde haar al redelijk ongunstig. Een rit naar de hel is waarschijnlijk comfortabeler dan onze bootreis naar Penang. Toen de zee echt goed vat had op de boot, hield de motor ermee op. Dat is het moment dat de zee haar kans schoon zag en met ons begon te sollen. De bemanning liep door de boot met gepaste kiespijnboerglimlach. Haha en er was een oude Chinese baas die uit pure ellende door de gangpaden hobbelde en geen enkele prullenbak oversloeg om zijn maag in te legen. Amanda werd steeds groener; Terminator Salvation op de televisie, nagesynchroniseerd in Thai …Al met al was het voor mij een fantastische rit!

In Georgetown (Penang Island) heb je zo’n beetje alle bevolingsgroepen en religies; Chinatown, Little India, Moskeeën, Boedistische temples en dat zie je terug in de architectuur. Amanda had al een tijdje last van haar kies, dus we waren erg blij met de apotheken in Chinatown waar ze alles verkopen.

 

Georgetown - Hostel

Georgetown - Chinatown

We hoefden dus niet naar een dokter (het nadeel van het opzeggen van je ziekenfonds … pijn kost geld) maar konden direct bij de apotheek terecht voor antibiotica. Het mooie was dat we ook antibiotica kregen om de buikloopeffecten van de antibiotica tegen te gaan. Daar heb ik in Nederland nog nooit van gehoord.

Georgetown - Moskee

Langkawi (dag 10 t/m 13) 24-10-2010 t/m 27-10-2010

De volgende dag zijn we naar Langkawi gegaan. Hier wilden we wel een tijdje blijven, dus zijn we op zoek gegaan naar een leuk guesthouse buiten de drukte. Dit hebben we gevonden. Ik weet de prijs niet meer, maar het was ongeveer de helft van wat we aan het strand zouden betalen. En aangezien we al wat ouder zijn hadden we sowieso geen zin om tussen de drunken jeugd te zitten.

Langkawi Peer

Langkawi Hostel

 ‘s Avonds konden we lekker door de rijstvelden en de heuvels lopen; heel erg mooi!

Langkawi Scenery

Yoo idiot

Ook de lokale mensen worden de toeristen soms zat.

Ko Lipe (dag 13 t/m 19 - 27-10-2010 t/m 2-11-2010)

Ko Lipe - Bungalow

Dag 13 werd ons Thailand gepresenteerd in de vorm van Ko Lipe. Een Bounty-eiland in het Zuid-Westen van Thailand. Dit is een van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien. Het water was turquoise, het zand spierwit en omdat we buiten het seizoen kwamen, was er geen hond. We sliepen in een bamboo bungalow in de natuur aan het strand. Heel basic, de badkamer had geen dak, dus douchen geschiedde onder de open hemel en met koud water. 

Aangezien het rioolsysteem nogal delicaat is op deze kleine eilanden, is het niet de bedoeling dat je WC-papier in de WC gooit. Er is daarom ook vaak geen papier. 

De artikelen op de foto hiernaast vervangen het papiergebruik. Dit was even wennen, maar inmiddels geniet het mijn voorkeur! De ‘handel’ droogt naderhand vanzelf wel een keer op.

Hieronder wat foto’s van Ko Lipe:

Ko Lipe - Sunrise Beach

Ko Lipe - Sunset Beach

Ko Lipe

 Ko Lanta (dag 19 t/m 28 – 2-11-2010 t/m 10-11-2010)

Ko Lanta was een stuk groter dan Ko Lipe; meer mensen, meer restaurants dus meer kans op een veganistische maltijd voor de aap. Helaas bleek dit nog steeds niet mogelijk in een land waar vissaus en garnalenpasta overal in zitten. Soep zonder Nam Pla (vissaus)? Geen problem, dan gebruiken we wel kippenbouillon.

De Bungalow was prachtig al was de badkamer (weer in de buitenlucht) nogal overgroeid. Met mijn vreselijke spinnenfobie, was douchen en toileteren nogal een angstaanjagende ervaring. Ik schaam me niet om te zeggen dat ik tijdens het douchen Amanda op de uitkijk heb gezet. Een douche (koud natuurlijk) werd altijd samen genoten met diverse kikkers en een paar kakkerlakken. Amanda zei dat het nagenoeg onmogelijk is om kakkerlakken te doden. Dit is niet waar. Een goed dik Sci-Fi boek deed het zonder enige moeite. Een voet-in-slipper op het hoofd bleek minder effectief. De vieze teringlijdertjes overleefden dat tot twee keer toe. (bah)

Ko Lanta - Bungalow

Ko Lanta - Badkamer

De Bungalow was pal aan het strand waardoor we elke avond getrakteerd werden op een prachtige zonsondergang:

Ko Lanta - Sunset 1

Ko Lanta - Sunset 2

Nadat Amanda me een paar keer dwong om het HELE strand af te lopen (6km heen, 6km terug) om een voor haar perfecte plek te vinden, huurden we een scooter om het eiland te verkennen. Het apparaat had automatische versnelling waardoor we met z’n tweeen de heuvels niet op kwamen. Elke keer als de motor stil kwam te staan, moest Amanda eraf om achter me aan te hollen met rugtas. (Kreeg ze toch nog de exercise waar ze zo om stond te springen)

Toen de olifant op me af kwam lopen, ben ik zelf ook maar even afgestapt.

Hieronder wat indrukken van het landschap waar we doorheen scooterden:

Ko Lanta - Countryside 1

Ko Lanta - Countryside 2

Ko Lanta - Countryside 3

Ik maak graag foto’s van mooie bloemen. Hiernaast een foto van de Franjipani. Deze bomen staan overal in Azie en de bloemen zijn echt prachtig. De Franjipanibloemen weerspiegelen als niets anders mijn filosofie in het leven: ze zijn wit, ruiken lekker en hebben vijf overlappende blaadjes.

(Zoom in voor het prachtige druppeleffect van ... de druppels op de blaadjes)

Zo. Ik ben weer redelijk up-to-date!

Mijn volgende post omvat:

Onze vlucht naar Chiang Mai in het Noorden van Thailand. (We waren de regen in het Zuiden zat!) Chiang Mai barst van de vegetarische restaurants. In Chiang Mai werd het verzoek “really, really spicy … Spicy like Thai people eat it ..” eindelijk de ramp die we al heel lang verwachtten. In Chiang Mai hebben we Loy Kratong meegemaakt (in het bijzonder Tudong Satan; The Festival of Lights … Duizenden vuurlampionnen werden tegelijkertijd losgelaten; één van de meest spectaculaire dingen die ik ooit heb gezien!!)

Onze 120 km lange doodsrit op een step-through motorfiets door de bergen (the road of a thousand hairpin bends) naar Pai. In Pai ben ik heel intolerant geworden ten opzichte van dread-lock dragende hippies.

En onze 3-dagen lange trek naar Laos (1 dag in de bus, 2 dagen op een boot (2x8 uur lang op een houten vloer zitten)

Als ik bij Laos ben aangekomen, ben ik helemaal up-to-date, want ik heb deze post geschreven in Luang-Prabang Laos

Gegroet!

Gerrit en … de Aap