Pulau Pangkor - Dag 5 t/m 9 – 19 t/m 22-10-2010

Pulau Pangkor - Dag 5 t/m 9 – 19 t/m 22-10-2010

Kwal

De dag na de verjaardag van Amanda begon goed. Het fiasco vergeten, zaten we alweer lekker aan het strand.   

Hier links zie je de kwal die mij zo deed schrikken dat ik op een mier ben gaan zitten. Ik weet het soort niet, maar hij ik neem geen enkel risico. Amanda en ik hebben een discussie over kwallen. Ik dacht altijd dat een kwal aan je vast kon kleven en dat je hem eraf moet pissen. Amanda vindt van niet. Zij is van mening dat ze alleen steken en dat je de pijn kunt verzachten met urine. Ik heb het heel veel mensen gevraagd en iedereen geeft Amanda gelijk. Ik blijf sceptisch.

Penis EB1

Ik he been nieuwe hobby: Peniskoraal. Inmiddels is mijn verzameling behoorlijk uitgebreid en in één van mijn volgende Blogs zal ik in een ‘special’ mijn gecategoriseerde verzameling tentoonstellen. Hier alvast een kleine traktatie; het eerste stuk in mijn verzameling. Je snapt waarom ik ben begonnen met mijn collectie. Dit is een bijzonder fraai exemplaar in de categorie E(rect)B(esneden). Vooral de scrotum is erg fraai vormgegeven afgezien van de lichte beschadiging aan de onderkant. Het valt een beetje weg op de foto, maar dit exemplaar is voorzien van een klein sleufje op de eikel dat de urinebuis om een zeer natuurlijke manier inleidt.

Leve H&M!

Tijdens het dinner die avond keek Amanda steeds over mijn schouder naar een bepaalde ervaring achter mijn rug. Toen ik achterom keek zag ik een dame met EXACT hetzelfde jurkje als Amanda. Begrijp dat Pangkor erg klein is en het dorpje waar we verbleven is nog kleiner. Het is voor een vrouw irritant om iemand te zien in dezelfde kleren. (Als dat een man gebeurt lach je samen, bestel je twee bier en heb je er meteen een beste vriend bij)

Het meisje in kwestie had het jurkje in Hongkong gekocht, wat alleen maar hilariteit toevoegde aan de hele situatie.

Hier rechts het bewijs.

Onze held

Ik stel u voor aan Paulo. Paulo is een Italiaans man uit Torino. Wij zagen hem zitten in zijn eentje aan een tafel dus Amanda knoopte een gesprek met hem aan elkaar. We waren in een Mosim-restaurant waar ze geen bier schonken, vandaar dat ik wat blikjes had gekocht bij de 7/11. Ik trakteerde hem op een blikje en hij kwam onze tafel delen. Het leuke aan Paulo was dat zijn engels enorm beroerd was. Wij merkten daar echter helemaal niets van omdat Italianen erg goed zijn met handgebaren en gezichtsuitdrukkingen. Elke keer als de man wat zij, was dat met zoveel intensiteit en zulk een emotievolle gezichtsuitdrukking, dat je je onverdiend schuldig voelde omdat je dacht dat je iets gemist had. Of dat er iets vreselijks aan de hand was waar jijzelf geen weet van had. Enfin;wij vertelden onze ervaringen op Maroon Island en hij had ons gezien! Hij was degene die de bootsmaat uit zijn hangmat geschopt had omdat hij dacht dat er mensen in nood waren. Er ontstond een band en we zijn tot in de eeuwigheid welkom in zijn cantina in Torino waar we naar hartelust wijn en olijfolie mogen drinken.

Hookah!

Ook ik heb nog even aan de Shisha (of Hookah) mogen lurken.

Nee mam, er zitten geen drugs in gestopt. Alleen tabak met een fruitsmaakje. De algemeen geaacepteerde naam in Maleisie  is Shisha, maar Hookah is natuurlijk veel leuker. Vooral als je het iets te luid zegt. (de Aap vond het minder geslaagd en ik ben er vrij snel mee opgehouden). Mentaal houd ik "I'm sucking this Hookah" er natuurlijk gewoon in en dit tovert nog steeds een glimlach rond mijn lippen.

Dit was tevens de laatste avond op Pulau Pangkor. De volgende dag vertrokken we naar Pulau Penang, daarna door naar Verschillende eilanden in Thailand.

Maar hierover schrijf ik nog wel, alsook over het verschil in toiletgewoonte in Thailand. Bovendien komt mijn nieuwe collectie nog aanbod.

Tot de volgende keer!!

Groet!

Gerrit en ... de aap