Pulau Pangkor - Birthday Fiasco (Maroon Island)

18-10-2010

Amanda is jarig!! Hiep hiep hoera!! Ik had haar thuis al een cadeau'tje en een kaart gekocht.
Ook had ik een handjevol balonnen meegenomen. Aangezien ik voor geen meter slaap in of de hitte, of de vrieskou van een beroerd afgestelde airco, had ik 's nachts genoeg tijd om deze op te blazen en in de kamer te strooien (Aap sliep als een blok ...). Wat mijn nachtrust ook danig verziekt zijn de enorme hoeveelheid aan beten die ik op mijn hele lichaam heb. Allerlei wezens hebben het op me voorzien. Ik heb zoveel muggenbeten dat het statistisch bijna niet mogelijk is om geen malaria te hebben (of Dengue ... ze hebben hier allerlei extra ziektes die in het Westen verwaarloosd zijn). Er lag een kwal op het strand en dat vond ik eng. Ik ben die dag ook niet meer gaan zwemmen. Ik ben direct gaan zitten met mijn boek op een boomstam en voelde een steek (ik dacht dat het een stokje was dat in mijn reet aan het prikken was). Toen ik opstond lag er een gigantisch mier te kronkelen. Deze mier overleefde mijn dikke reet met 85 kilo erop!! Depijn nam toeEn nu loop ik (6 dagen later nog steeds) met een enorme jeukende bult op mij.

to the Island

Maar goed, Amanda is jarig... Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om naar het eilandje te varen. Dit eilandje is te zien in die mooie foto van de zonsondergang. Romantisch leek het me. We raakten aan de praat met 1 van de lokale rakkers die een boot had. Hij kon ons wel heen en weer brengen voor 20 Ringit (euro of 5) en dat vonden wij goed.
(Haha, Amanda heeft het een tijdje gehad over Rim it in plaats van Ringit... Dat deed mij erg goed en ik heb geregeld innerlijk in een stuip gelegen)

Wij spraken af met de boot-Maleier dat wij om 17:00 opgehaald wensten te worden. Dit was 4 uur nadat wij daar aan zouden komen, want het was iets voor 13:00.

Mesthoop

Toen wij aankwamen en de gebruinde bootsmaat verdween, keken we rond en zagen een vuilbelt zoals we die nog nooit gezien hadden. Overal lag troep; Vieze luiers, flessen, gebruikt pleepapier, en dergelijke meer. Wat ons vooral verbaasde was een fles waarin grote roestige spijkers geslagen waren als ware het een soort goedendag die binnenstebuiten getrokken was. (One man one Iron Maiden (zoek maar op wat een Iron Maiden is))

Grap

Maar niet alles was verloren, want onze donkere kapitein had ons verteld dat we naar de andere kant van het eiland konden lopen. Dat was waarschijnlijk een grap, want aan beide kanten van het eiland speelde zich een dergelijk tafereel af:

De enige manier was door het midden, dwars door de jungle. Toen wij echter naar de jungle liepen, hoorden we een ijzijngwekkend geluid! Ik heb het opgenomen, maar het filmpje is 45MB en ik weet niet hoe ik het moet converteren. Wij kozen eieren voor ons geld en wilden een andere list verzinnen.

Op zich hadden we wel een mooi uitzicht (Ik in ieder geval ;)):

Marooned

Wat te doen?! Het was te ver om te zwemmen en we wilden er geen 4 uur blijven. Ik ben uiteindelijk naar het strand gelopen om daar als een dolleman met mijn armen te gaan zwaaien. Eigenlijk wist ik zeker dat niemand het zou zien, maar ik had geen ander plan. Ik ben me niet bewust van een genanter moment in mijn leven, dan dit moment waarin ik als een debiel stond te zwaaien wetende dat niemand het zou zien.

MAAR! Uiteindelijk was toch iemand wakker geworden, want er kwam eern bootje naar ons toe. Later leerden we dat Italiaanse Paolo ons gered had (by Proxy) maar dat is een verhaal over Karma en dat bewaar ik voor later.

Uiteindelijk hebben we de dag voorbij zien gaan met een prachtig uitzicht dat alles goed maakte.

 
Tot de volgende keer!!

Gerrit en .... de aap