Nog een intermezzo; Ik ben jarig!!!

Hahaa!!!

33 geworden met een Dikke Leo in de ene hand, een stuk verjaardagsbananencake in de andere, mijn prachtige Spaanse vrouw achter de camera en achter mij de limestone cliffs aan de andere kant van de rivier in Krabi. .. Mooiste verjaardag ooit?? Ach, mijn vorige verjaardagen zat ik in het vliegtuig naar Sri Lanka, Vietnam en Australie ... Ook mooi ...

Ik denk dat deze foto ook een eerder vraag van Peter:"Hoe gaat het eigenlijk met je baard" voldoende bevredigend kan beantwoorden ... En ja, ik ben er heel trots op!

Merry Christmas!!!

We hebben veel avonturen beleefd en heel veel gezien.
We zijn echter zoveel onderweg geweest dat ik geen tijd heb gehad om te bloggen.
Op dit moment zitten we onze laatste dagen uit op een eiland waar de electriciteit pas om 18:00 aangaat en dat helpt ook niet. Het zit er dik in dat ik pas in Australie verder ga met het bijwerken van het Blog. (en dat ga ik zeker doen!)

Tot die tijd wil ik iedereen een fijn Kerstfeest wensen!

Dag 9 t/m 28 - 23-10-2010 t/m 10-11-2010

Bloggen is veel werk. Allereerst moet je tijd vrijmaken en er moet wifi beschikbaar zijn. Dan als die elementen in orde zijn, begint de ellende pas. Foto’s kiezen, converteren, uploaden (duurt HEEEEL lang) en verhaaltjes schrijven. Combineer dit alles met een vriendin die Facebookverslaafd is en het resultaat is flinke hiaten in mijn posts.

Allereerst zal ik de losse eindjes aan elkaar knopen door in vogelvlucht door onze eilandentocht te gaan. (het strandgedeelte van onze reis)

Penang Island (dag 9 - 23-10-2010)

Storm

De 23e zijn we naar Penang island gegaan met de boot. Amanda wordt vrij snel zeeziek dus de storm op de achtergrond van deze foto stemde haar al redelijk ongunstig. Een rit naar de hel is waarschijnlijk comfortabeler dan onze bootreis naar Penang. Toen de zee echt goed vat had op de boot, hield de motor ermee op. Dat is het moment dat de zee haar kans schoon zag en met ons begon te sollen. De bemanning liep door de boot met gepaste kiespijnboerglimlach. Haha en er was een oude Chinese baas die uit pure ellende door de gangpaden hobbelde en geen enkele prullenbak oversloeg om zijn maag in te legen. Amanda werd steeds groener; Terminator Salvation op de televisie, nagesynchroniseerd in Thai …Al met al was het voor mij een fantastische rit!

In Georgetown (Penang Island) heb je zo’n beetje alle bevolingsgroepen en religies; Chinatown, Little India, Moskeeën, Boedistische temples en dat zie je terug in de architectuur. Amanda had al een tijdje last van haar kies, dus we waren erg blij met de apotheken in Chinatown waar ze alles verkopen.

 

Georgetown - Hostel

Georgetown - Chinatown

We hoefden dus niet naar een dokter (het nadeel van het opzeggen van je ziekenfonds … pijn kost geld) maar konden direct bij de apotheek terecht voor antibiotica. Het mooie was dat we ook antibiotica kregen om de buikloopeffecten van de antibiotica tegen te gaan. Daar heb ik in Nederland nog nooit van gehoord.

Georgetown - Moskee

Langkawi (dag 10 t/m 13) 24-10-2010 t/m 27-10-2010

De volgende dag zijn we naar Langkawi gegaan. Hier wilden we wel een tijdje blijven, dus zijn we op zoek gegaan naar een leuk guesthouse buiten de drukte. Dit hebben we gevonden. Ik weet de prijs niet meer, maar het was ongeveer de helft van wat we aan het strand zouden betalen. En aangezien we al wat ouder zijn hadden we sowieso geen zin om tussen de drunken jeugd te zitten.

Langkawi Peer

Langkawi Hostel

 ‘s Avonds konden we lekker door de rijstvelden en de heuvels lopen; heel erg mooi!

Langkawi Scenery

Yoo idiot

Ook de lokale mensen worden de toeristen soms zat.

Ko Lipe (dag 13 t/m 19 - 27-10-2010 t/m 2-11-2010)

Ko Lipe - Bungalow

Dag 13 werd ons Thailand gepresenteerd in de vorm van Ko Lipe. Een Bounty-eiland in het Zuid-Westen van Thailand. Dit is een van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien. Het water was turquoise, het zand spierwit en omdat we buiten het seizoen kwamen, was er geen hond. We sliepen in een bamboo bungalow in de natuur aan het strand. Heel basic, de badkamer had geen dak, dus douchen geschiedde onder de open hemel en met koud water. 

Aangezien het rioolsysteem nogal delicaat is op deze kleine eilanden, is het niet de bedoeling dat je WC-papier in de WC gooit. Er is daarom ook vaak geen papier. 

De artikelen op de foto hiernaast vervangen het papiergebruik. Dit was even wennen, maar inmiddels geniet het mijn voorkeur! De ‘handel’ droogt naderhand vanzelf wel een keer op.

Hieronder wat foto’s van Ko Lipe:

Ko Lipe - Sunrise Beach

Ko Lipe - Sunset Beach

Ko Lipe

 Ko Lanta (dag 19 t/m 28 – 2-11-2010 t/m 10-11-2010)

Ko Lanta was een stuk groter dan Ko Lipe; meer mensen, meer restaurants dus meer kans op een veganistische maltijd voor de aap. Helaas bleek dit nog steeds niet mogelijk in een land waar vissaus en garnalenpasta overal in zitten. Soep zonder Nam Pla (vissaus)? Geen problem, dan gebruiken we wel kippenbouillon.

De Bungalow was prachtig al was de badkamer (weer in de buitenlucht) nogal overgroeid. Met mijn vreselijke spinnenfobie, was douchen en toileteren nogal een angstaanjagende ervaring. Ik schaam me niet om te zeggen dat ik tijdens het douchen Amanda op de uitkijk heb gezet. Een douche (koud natuurlijk) werd altijd samen genoten met diverse kikkers en een paar kakkerlakken. Amanda zei dat het nagenoeg onmogelijk is om kakkerlakken te doden. Dit is niet waar. Een goed dik Sci-Fi boek deed het zonder enige moeite. Een voet-in-slipper op het hoofd bleek minder effectief. De vieze teringlijdertjes overleefden dat tot twee keer toe. (bah)

Ko Lanta - Bungalow

Ko Lanta - Badkamer

De Bungalow was pal aan het strand waardoor we elke avond getrakteerd werden op een prachtige zonsondergang:

Ko Lanta - Sunset 1

Ko Lanta - Sunset 2

Nadat Amanda me een paar keer dwong om het HELE strand af te lopen (6km heen, 6km terug) om een voor haar perfecte plek te vinden, huurden we een scooter om het eiland te verkennen. Het apparaat had automatische versnelling waardoor we met z’n tweeen de heuvels niet op kwamen. Elke keer als de motor stil kwam te staan, moest Amanda eraf om achter me aan te hollen met rugtas. (Kreeg ze toch nog de exercise waar ze zo om stond te springen)

Toen de olifant op me af kwam lopen, ben ik zelf ook maar even afgestapt.

Hieronder wat indrukken van het landschap waar we doorheen scooterden:

Ko Lanta - Countryside 1

Ko Lanta - Countryside 2

Ko Lanta - Countryside 3

Ik maak graag foto’s van mooie bloemen. Hiernaast een foto van de Franjipani. Deze bomen staan overal in Azie en de bloemen zijn echt prachtig. De Franjipanibloemen weerspiegelen als niets anders mijn filosofie in het leven: ze zijn wit, ruiken lekker en hebben vijf overlappende blaadjes.

(Zoom in voor het prachtige druppeleffect van ... de druppels op de blaadjes)

Zo. Ik ben weer redelijk up-to-date!

Mijn volgende post omvat:

Onze vlucht naar Chiang Mai in het Noorden van Thailand. (We waren de regen in het Zuiden zat!) Chiang Mai barst van de vegetarische restaurants. In Chiang Mai werd het verzoek “really, really spicy … Spicy like Thai people eat it ..” eindelijk de ramp die we al heel lang verwachtten. In Chiang Mai hebben we Loy Kratong meegemaakt (in het bijzonder Tudong Satan; The Festival of Lights … Duizenden vuurlampionnen werden tegelijkertijd losgelaten; één van de meest spectaculaire dingen die ik ooit heb gezien!!)

Onze 120 km lange doodsrit op een step-through motorfiets door de bergen (the road of a thousand hairpin bends) naar Pai. In Pai ben ik heel intolerant geworden ten opzichte van dread-lock dragende hippies.

En onze 3-dagen lange trek naar Laos (1 dag in de bus, 2 dagen op een boot (2x8 uur lang op een houten vloer zitten)

Als ik bij Laos ben aangekomen, ben ik helemaal up-to-date, want ik heb deze post geschreven in Luang-Prabang Laos

Gegroet!

Gerrit en … de Aap

Tussendoortje

Hallo,

We hebben veel gereisd en het Blog lijdt daaronder.
Inmiddels zitten we in Laos (twee landen verder dan mijn vorige Post).

We zijn net aangekomen van een bootreis van twee dagen op een soort sloep,
dus ik ga nog niet uitgebreid bloggen. Vanavond eerst een hapje eten en een biertje met de mensen die we hebben ontmoet ... morgen Bloggen ..

Groetjes,

Gerrit en ... de aap
 

Pulau Pangkor - Dag 5 t/m 9 – 19 t/m 22-10-2010

Pulau Pangkor - Dag 5 t/m 9 – 19 t/m 22-10-2010

Kwal

De dag na de verjaardag van Amanda begon goed. Het fiasco vergeten, zaten we alweer lekker aan het strand.   

Hier links zie je de kwal die mij zo deed schrikken dat ik op een mier ben gaan zitten. Ik weet het soort niet, maar hij ik neem geen enkel risico. Amanda en ik hebben een discussie over kwallen. Ik dacht altijd dat een kwal aan je vast kon kleven en dat je hem eraf moet pissen. Amanda vindt van niet. Zij is van mening dat ze alleen steken en dat je de pijn kunt verzachten met urine. Ik heb het heel veel mensen gevraagd en iedereen geeft Amanda gelijk. Ik blijf sceptisch.

Penis EB1

Ik he been nieuwe hobby: Peniskoraal. Inmiddels is mijn verzameling behoorlijk uitgebreid en in één van mijn volgende Blogs zal ik in een ‘special’ mijn gecategoriseerde verzameling tentoonstellen. Hier alvast een kleine traktatie; het eerste stuk in mijn verzameling. Je snapt waarom ik ben begonnen met mijn collectie. Dit is een bijzonder fraai exemplaar in de categorie E(rect)B(esneden). Vooral de scrotum is erg fraai vormgegeven afgezien van de lichte beschadiging aan de onderkant. Het valt een beetje weg op de foto, maar dit exemplaar is voorzien van een klein sleufje op de eikel dat de urinebuis om een zeer natuurlijke manier inleidt.

Leve H&M!

Tijdens het dinner die avond keek Amanda steeds over mijn schouder naar een bepaalde ervaring achter mijn rug. Toen ik achterom keek zag ik een dame met EXACT hetzelfde jurkje als Amanda. Begrijp dat Pangkor erg klein is en het dorpje waar we verbleven is nog kleiner. Het is voor een vrouw irritant om iemand te zien in dezelfde kleren. (Als dat een man gebeurt lach je samen, bestel je twee bier en heb je er meteen een beste vriend bij)

Het meisje in kwestie had het jurkje in Hongkong gekocht, wat alleen maar hilariteit toevoegde aan de hele situatie.

Hier rechts het bewijs.

Onze held

Ik stel u voor aan Paulo. Paulo is een Italiaans man uit Torino. Wij zagen hem zitten in zijn eentje aan een tafel dus Amanda knoopte een gesprek met hem aan elkaar. We waren in een Mosim-restaurant waar ze geen bier schonken, vandaar dat ik wat blikjes had gekocht bij de 7/11. Ik trakteerde hem op een blikje en hij kwam onze tafel delen. Het leuke aan Paulo was dat zijn engels enorm beroerd was. Wij merkten daar echter helemaal niets van omdat Italianen erg goed zijn met handgebaren en gezichtsuitdrukkingen. Elke keer als de man wat zij, was dat met zoveel intensiteit en zulk een emotievolle gezichtsuitdrukking, dat je je onverdiend schuldig voelde omdat je dacht dat je iets gemist had. Of dat er iets vreselijks aan de hand was waar jijzelf geen weet van had. Enfin;wij vertelden onze ervaringen op Maroon Island en hij had ons gezien! Hij was degene die de bootsmaat uit zijn hangmat geschopt had omdat hij dacht dat er mensen in nood waren. Er ontstond een band en we zijn tot in de eeuwigheid welkom in zijn cantina in Torino waar we naar hartelust wijn en olijfolie mogen drinken.

Hookah!

Ook ik heb nog even aan de Shisha (of Hookah) mogen lurken.

Nee mam, er zitten geen drugs in gestopt. Alleen tabak met een fruitsmaakje. De algemeen geaacepteerde naam in Maleisie  is Shisha, maar Hookah is natuurlijk veel leuker. Vooral als je het iets te luid zegt. (de Aap vond het minder geslaagd en ik ben er vrij snel mee opgehouden). Mentaal houd ik "I'm sucking this Hookah" er natuurlijk gewoon in en dit tovert nog steeds een glimlach rond mijn lippen.

Dit was tevens de laatste avond op Pulau Pangkor. De volgende dag vertrokken we naar Pulau Penang, daarna door naar Verschillende eilanden in Thailand.

Maar hierover schrijf ik nog wel, alsook over het verschil in toiletgewoonte in Thailand. Bovendien komt mijn nieuwe collectie nog aanbod.

Tot de volgende keer!!

Groet!

Gerrit en ... de aap

We leven nog

Hallo,

De Tsunami heeft Maleisie niet geraakt (Sumatra zat in de weg).
Wij hebben er niets van gemerkt.

Groet,
Gerrit

Pulau Pangkor - Birthday Fiasco (Maroon Island)

18-10-2010

Amanda is jarig!! Hiep hiep hoera!! Ik had haar thuis al een cadeau'tje en een kaart gekocht.
Ook had ik een handjevol balonnen meegenomen. Aangezien ik voor geen meter slaap in of de hitte, of de vrieskou van een beroerd afgestelde airco, had ik 's nachts genoeg tijd om deze op te blazen en in de kamer te strooien (Aap sliep als een blok ...). Wat mijn nachtrust ook danig verziekt zijn de enorme hoeveelheid aan beten die ik op mijn hele lichaam heb. Allerlei wezens hebben het op me voorzien. Ik heb zoveel muggenbeten dat het statistisch bijna niet mogelijk is om geen malaria te hebben (of Dengue ... ze hebben hier allerlei extra ziektes die in het Westen verwaarloosd zijn). Er lag een kwal op het strand en dat vond ik eng. Ik ben die dag ook niet meer gaan zwemmen. Ik ben direct gaan zitten met mijn boek op een boomstam en voelde een steek (ik dacht dat het een stokje was dat in mijn reet aan het prikken was). Toen ik opstond lag er een gigantisch mier te kronkelen. Deze mier overleefde mijn dikke reet met 85 kilo erop!! Depijn nam toeEn nu loop ik (6 dagen later nog steeds) met een enorme jeukende bult op mij.

to the Island

Maar goed, Amanda is jarig... Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om naar het eilandje te varen. Dit eilandje is te zien in die mooie foto van de zonsondergang. Romantisch leek het me. We raakten aan de praat met 1 van de lokale rakkers die een boot had. Hij kon ons wel heen en weer brengen voor 20 Ringit (euro of 5) en dat vonden wij goed.
(Haha, Amanda heeft het een tijdje gehad over Rim it in plaats van Ringit... Dat deed mij erg goed en ik heb geregeld innerlijk in een stuip gelegen)

Wij spraken af met de boot-Maleier dat wij om 17:00 opgehaald wensten te worden. Dit was 4 uur nadat wij daar aan zouden komen, want het was iets voor 13:00.

Mesthoop

Toen wij aankwamen en de gebruinde bootsmaat verdween, keken we rond en zagen een vuilbelt zoals we die nog nooit gezien hadden. Overal lag troep; Vieze luiers, flessen, gebruikt pleepapier, en dergelijke meer. Wat ons vooral verbaasde was een fles waarin grote roestige spijkers geslagen waren als ware het een soort goedendag die binnenstebuiten getrokken was. (One man one Iron Maiden (zoek maar op wat een Iron Maiden is))

Grap

Maar niet alles was verloren, want onze donkere kapitein had ons verteld dat we naar de andere kant van het eiland konden lopen. Dat was waarschijnlijk een grap, want aan beide kanten van het eiland speelde zich een dergelijk tafereel af:

De enige manier was door het midden, dwars door de jungle. Toen wij echter naar de jungle liepen, hoorden we een ijzijngwekkend geluid! Ik heb het opgenomen, maar het filmpje is 45MB en ik weet niet hoe ik het moet converteren. Wij kozen eieren voor ons geld en wilden een andere list verzinnen.

Op zich hadden we wel een mooi uitzicht (Ik in ieder geval ;)):

Marooned

Wat te doen?! Het was te ver om te zwemmen en we wilden er geen 4 uur blijven. Ik ben uiteindelijk naar het strand gelopen om daar als een dolleman met mijn armen te gaan zwaaien. Eigenlijk wist ik zeker dat niemand het zou zien, maar ik had geen ander plan. Ik ben me niet bewust van een genanter moment in mijn leven, dan dit moment waarin ik als een debiel stond te zwaaien wetende dat niemand het zou zien.

MAAR! Uiteindelijk was toch iemand wakker geworden, want er kwam eern bootje naar ons toe. Later leerden we dat Italiaanse Paolo ons gered had (by Proxy) maar dat is een verhaal over Karma en dat bewaar ik voor later.

Uiteindelijk hebben we de dag voorbij zien gaan met een prachtig uitzicht dat alles goed maakte.

 
Tot de volgende keer!!

Gerrit en .... de aap

Kuala Lumpur --> Palau Pangkor

Deathtrap Hostel

Dag 2 en 3 - 15 en 16 oktober 2010


Toen we de volgende dag compleet brak van de jetlag wakker werden, moesten we (na het opruimen van de snippers uiteraard) met 2 enorme backpacks en 2 normale rugtassen van deze vreselijke nekkenbreker af.


Dit gaat 4 verdiepingen door  ... zonder leuningen. Als je een beetje zwabberend de trap af valt haal je met een beetje mazzel de onderste verdieping.


Op zich zou dat er nog wel bij kunnen; alle deurposten zitten bij mij precies op neusbrug-, of voorhoofdhoogte,
de deurposten zijn te small, de klinken zitten te laag ...
Al met al verwond ik mij elke dag wel een paar keer ergens aan.

Palau Pangkor

 Vandaag gaan we naar Palau Pangkor (Pangkor Island). Hier links zie je het eiland zoals het te zien is vanaf het vasteland. We gaan er in het weekend heen en ik het weekend gaan alle lokale mensen ook naar het eiland om hun twee vrije dagen te vieren.
Na het kopen van de kaartjes voor de boot, liepen naar een mooie, moderne boot en wilden we instappen, maar dat ging niet door.

Bananenboot

Wij moesten deze lelijke gele rakker gebruiken, De mooie boot was voor de gasten van de honderden-euro-per-nacht resorts :-| ...

Ach, we zijn aangekomen samen met HEEL veel lokale lui.

Huize Bangle

Eenmaal bij het huisje was alles goed..
Heel klein en gezellig (met Airco gelukkig)
Al had ik in mijn vreugde de airco op 16 graden gezet.
Dat garandeert niet bepaald een fijne nachtrust.
Het was pikkedonker in de kamer en Amanda sliep al en ik had het KOUD! Dus ben ik wat gaan aanrommelen met de afstandbediening van de airco, maar ik snapte er geen reet van. Toen ik naar de badkamer liep om daar het licht aan te doen om te kijken waar alle knopjes voor waren, stootte ik mijn knie tegen de stoel die in de weg stond EN de rand van de deurpost kwam precies in mijn voorhoofdsrimpel. Uiteindelijk is het gelukt

Snippers2

(22 graden is prima)

En ook op Palau Pangkor liggen de snippers die NOG STEEDS uit mijn tas komen. (naast de nog niet door ons geidentificeerde rode vlek).

Maleisie is voornamelijk Moslim en inmiddels hebben alle Moslims die ik hier tegen ben gekomen een beschrijving van hoe Ernst er uit ziet en zijn adres ... want ze zijn boos ... HEEL boos!

Vogel

Deze klootvogel heeft twee snavels. Het is een Tukan heb ik me laten vertellen (Tukan? Toekan?)
Hij wil bovendien de illusie wekken dat hij 4 ogen heeft. Belachelijk natuurlijk, want wat heeft dat voor zin? Om tegenstanders af te schrikken? Waarom zou ik banger zijn voor een vogel met 4 ogen dan voor een vogel met 2 ogen?

Mijn familie leest mee. Dat weerhoud mij een beetje om mijn ideeen te spuien over eventuele toepassingen van het dubbele gesnavelte van het beest en daarmee ook een enorme diversiteit aan grappige namen.

Apekop

Als Amanda een koord of een touw ziet valt  ze altijd direct terug naar haar koorddansverleden.
(uitslover!!)

Zonder dollen; dit zijn echt deugnieten. Als je op het strand ligt en je hebt eten in je tas, komen deze ratjes met z'n vieren in je tas snuffelen. Als je ze vervolgens weg wil jagen worden ze boos en beginnen ze te krijsen en laten ze hun tanden zien. ..

We waren bij Daddy's Cafe aan het strand en er zat een aap in de boom boven de tafel van andere gasten. Daar wist Daddy wel raad mee. Hij hold naar binnen en kwam naar buiten met een katapult en een kei. Gelukkig hoefde hij deze alleen maar te laten zien om de aap het hazepad te doen kiezen. (Anders had ik DE Aap de hele avond moeten troosten denk i)

Daddy's Cafe heeft een prachtig uitzicht over de baai (Coral Bay o Teluk Coral) met daarin een ander eilandje (Coral Island) dat wij 'Maroon Island' hebben gedoopt om redenen die duidelijk worden in mijn volgende post (Amanda's verjaardagsfiasco!)

Amanda nu nog 21

Op dat strand heeft Amanda haar laatste dag als 21-jarige meegemaakt. Ze trekt het redelijk. Kijk maar:

Tijdens het eten, drinken, lachen en genieten zagen we ons uitzicht langzaam evolueren ... 

Zonsondergang 1

Zonsondergang 2

Zonsondergang 3

Volgende keer meer!

Groetjes,

Gerrit en de Aap

Dag 1 - Kuala Lumpur

Ok, na een hoop gezwets over motorolie, geherte, bunzings en andere marterachtigen kan het echte blog eindelijk beginnen (Blog. .. het blijft een raar woord ... een beetje vies ook)

Tijdens de vlucht was het meteen al feest; we hadden een klein Duits meisje van 18 jaar naast ons. Ik heb op zich niet zoveel tegen moffen in het algemeen, maar deze begon hysterisch te gillen en te snikken terwijl ik Predators aan het kijken was. Gelukkig kon mama Amanda haar troosten met de juiste woorden en een hoop arm-gewrijf en hoefde ik de film niet te pauzeren)

Petronas Towers

 Eenmaal in Kuala Lumpur zijn we een enorm klote-eind gaan lopen en begon de eerste 'discussie' over wie er nu beter is in kaartlezen. Wij kwamen 'allebei' tot de conclusie dat de Aap dat is ... 

en dat is prima ...

Kijk, we hebben een foto genomen van de Petronas Towers!

Winkelen

Wat opviel is dat Kula Lumpur barst van een winkelaanbod dat New York, Parijs en Milaan niet zou misstaan. Het mij geen reet schelende, wist de Aap niet waar zo moest kijken! En uiteraard, 1 van de eerste dingen die we deden in Maleisie was het kopen van 'de broek die ik ben vergeten mee te nemen'.

Little India

Als je in Rome bent, moet je doen zoals de Romeinen.

Wij zijn daarom ook direct naar Little India gegaan om een Indiase curry te nuttigen. 

(haha, snap je?! We ZIJN helemaal niet in India!!)

(Uw aandacht voor de breed glimlachende dame ... een perfecte indicatie van een zaligmakende vriendelijkheid die de mensen daar eigen is. 

Elke glimlach die je ziet trekt weer een beetje meer stress uit je botten)

Curry

De curry was HEET swa!! Het resultaat van de loeihete curry en het aantal Tiger-beers dat nodig was om de handel te blussen laat zich het beste omschrijven door mijn gezichtsuitdrukking in bijhorende foto.

Happy Couple

Terug in het Hostel hebben we de zelfontspanner even uitgeprobeerd om vast te leggen hoeveel we van elkaar houden en hoe gelukkig (en moe!) we zijn.

Ernst is een hond

Als laatste een foto van onze kamer in het hostel waar we overnachtten (dubbel t). Vooral mijn collega's wil ik wijzen op de witte stukjes Jodenbreestraat op de grond. Inderdaad (Ernst!) dat zijn diezelfde gore teringsnippers die ik al en jaar lang overal mee naartoe zeul en die overal waar ik kom mijn humeur verpesten! 

"Now also available in Malaysia!"

Goed ... al met al een geslaagd reis en een mooi begin van een prachtige reis. Morgen naar Pangkor Island, maar dat is dag 2. (Ik ben benieuwd of ik het volhoud om per dag een entry te schrijven. Ik verwacht van niet ... We zitten nu al twee dagen op Pangkor Island en ik heb nu pas dag 1 geblogd ...)

Groet! 

Gerrit ... en de Aap!